EMTB Enduro, Ślęża - zawody

Niedziela, 29 marca 2015 | Komentarze 0

Pierwszy raz na zawodach enduro, pierwszy raz na Ślęży. Seria EMTB podobno jest najcięższa ale nie dlatego ją wybrałem. Po prostu odpowiadał mi termin i to, że mogłem zatrzymać się u rodziny we Wrocławiu i wraz z nimi uczestniczyć w zawodach.
Dzięki piątkowemu i sobotniemu objazdowi (z Pawłem) nie było tak źle, odcinki kamieniste przeleciałem lepiej iż na objeździe a single gorzej. Padłem na podjazdach - brak treningu !
Trochę zimno, trochę deszczu. Jeden lot przez kierę, dwa ślizgi, ogólnie nieźle, dwa siniaki i tyle.


EMTB Enduro - Ślęża, dzień zawodów © Joyride


EMTB Enduro - Ślęża, zawody, końcówka OS1, łatwizna :) © Joyride


EMTB Enduro - Ślęża, "Knurświny" po pierwszym OS-ie © MKTB

Miejsce open: 114/180
miejsce Masters: 15/26
drużynowo 6-te miejsce.
Najfajniejsze zawody w jakich jechałem, maratony ... jeżeli będę jechał to tylko jako trening. Enduro = duża przyjemność + świetna zabawa. 
Polecam ! 

Ślęża, objazd OS1 i OS3

Sobota, 28 marca 2015 | Komentarze 0

Objazd os-ów 1 i 3 przed zawodami EMTB Enduro Ślęża

Leżę na 1-ce :)

Leżę na objeździe OS1 © 1enduro.pl

Ślęża, objazd OS2 i OS4

Piątek, 27 marca 2015 | Komentarze 0

Objazd os-ów 2 i 4 przed zawodami EMTB Enduro Ślęża

Paweł na ściance

Ścianka na OS2, dla niewtajemniczonych.. płasko :) © MKTB
omawianie ścieżki

Omawiamy OS © MKTB

Takie tam trenowanie

Sobota, 27 września 2014 | Komentarze 0

Trochę nauki jazdy z braciszkiem w terenie z przeszkodami.  
Filmik z 2 dni. Jakby kto pytał, braciszek to ten w podkolanówkach ;)

Takie tam trenowanie from Krzysztof Mela on Vimeo.
.
.

Trochę zabawy w Rąblowie

Wtorek, 22 lipca 2014 | Komentarze 0

Paweł śmigał, ja się uczyłem.

Rąblów, 22.07,2014 from Krzysztof Mela on Vimeo.

Trasa EMTB Mieroszów

Poniedziałek, 7 lipca 2014 | Komentarze 0

Optymista ze mnie to zawsze był :)
W noworocznych planach miałem wpisane zawody enduro w okolicach Mieroszowa ale Paweł powiedział, ze na pierwszy raz to za trudny teren.
No cóż, po kilku miesiącach mogłem się przekonać jak jest naprawdę.
Na trzeci dzień wypadu w dolnośląskie Paweł zaproponował właśnie Mieroszów żeby pokazać mi jak mniej więcej wygląda trasa. 
Wyruszyliśmy we dwóch bo miało być ciężko i reszta familii raczej by się męczyła niż miała przyjemność z wycieczki.
Zawitaliśmy do miasteczka Sokołowisko. Architektura od razu podsunęła mi myśl, że jestem w miejscowości uzdrowiskowej i jak się okazało nie myliłem się.
Przebieranka i chop na rowery. Tak się nam spieszyło, że fotki zabudowań robiłem z roweru (wstyd !).
Zaczynamy podjazdem, ciężkim bo nierównym, zniszczonym przez wodę deszczową i maszyny leśne. Gorąco. Po kilometrze przypinamy kaski do plecaków bo głowy się pocą. Po dwóch może trzech zaczynamy wypychać ostro pod górę. Ledwo zipię.
Nareszcie szczyt, można odpocząć, mamy za sobą 3 km i 200 m w górę.
Czas włożyć kaski i ochraniacze bo pierwszy, kamienisty zjazd przed nami. Oczywiście Paweł pierwszy ponieważ zna drogę.
Ruszam. W połowie, na jednym z większych kamieni łapię uślizg przedniego koła i szlifuję bokiem. Łydka zdarta ale "nic to Baśka" jak mawiał Wołodyjowski, twardy jestem jadę dalej :).
Znowu pod górę i zjazd, pod górę i zjazd. No cóż, żeby zjechać to najpierw trzeba podjechać... lub wepchać.
Po niecałych 8 km mamy w nogach 335 m w górę, nieźle ale rekord pobiłem już wczoraj :)
Przed nami prawdziwa jazda w dół, 1,5 km i 300 m w pionie, będzie zabawa. Była. Część zjechałem, część zszedłem. Jeszcze za wcześnie dla mnie na takie hardkory, przecież mam dopiero 48 lat ! Ale było przyjemnie... no poza momentem kiedy szlif przeszlifowałem powtórnie na melafirze. Łydka z czerwonej stała się czarna.
Znowu w górę. Byliśmy blisko następnego zjazdu kiedy zaczęło padać. Zachmurzyło się już wcześniej a teraz jeszcze doszły grzmoty. Na szczęście nie na "naszym" zboczu. Postaliśmy trochę czekając aż przestanie ale i tak "dach" przeciekał więc stwierdziliśmy, że jak mamy zmoknąć to lepiej jadąc. Zjazd był już śliski. Na hamplach i d... nad tylnym bieżnikiem rower spływał z podłożem po mokrym zboczu. Zdarzyło mi się wylądować na drzewie a Paweł na samym dole na szczęście (bo ślizgał się szybciej) między drzewami.
Mokre od deszczu krzaki i pokrzywy umyły mi łydkę i znowu była czerwona.
Nie żartuj ! Znowu w górę ? No trudno ;) Na szczęście nie za długo. Trochę w górę trochę w dół, i tak parę razy.
Zjechaliśmy do Sokołowiska by zrobić jeszcze jeden OS. Przestało padać i znowu wyszło słoneczko. Akurat na podjazd. Ostatni podjazd. 2 kilometry ze średnim nachyleniem 10 %, Niby nie dużo ale miejscami nie szło jechać. Po 20 minutach jesteśmy na szczycie. 
"Najprzyjemniejszy zjazd na koniec" mówi Paweł.Wierzę mu bo był tu na zawodach rok wcześniej. Zaczynamy. Po chwili znowu zatrzymałem się na drzewie a stromizna powodowała, że ciężko mi było dosiąść "byka". Musiałem się ustawić bokiem do stoku i poszło.
Rzeczywiście, ten zjazd mimo, że jechałem ostrożnie bo "w ciemno" sprawił mi sporo radości. Z zapryskanymi błotem mordami dotarliśmy do asfaltu. Po drodze do końca przygody skorzystaliśmy z bieżącej wody w Ścinawce. A było co myć :D

Dzięki Paweł ! 




Sokołowisko, dom K. Kieślowskiego © MKTB


Sokołowisko, sanatorium "Grunwald" © MKTB


Sokołowisko, sanatorium "Grunwald" © MKTB


Sokołowisko, sanatorium "Grunwald" © MKTB


Dom w Sokołowisku © MKTB


Pierwszy podjazd © MKTB


Ciąg dalszy © MKTB


Wypych, inaczej się nie dało © MKTB


Po wypychu © MKTB


Widoczek na Czechy © MKTB


Która to już kanapka ? © MKTB


Uwaga, uwaga, jadę ! © MKTB


Masko szaleje © MKTB


Podejście pod Garbatkę © MKTB


Myjka w Ścinawce © MKTB


Mycie opon w Ścinawce © MKTB

Atakujemy Šerák !

Niedziela, 6 lipca 2014 | Komentarze 0

Czechy, dzień drugi.
Z kwatery zerwaliśmy się po dobrym śniadaniu i po krótkiej podróży wylądowaliśmy w Jeseniku. Zostawiamy samochód i zaczynamy walkę z 10 km podjazdem :)
Idzie całkiem sprawnie pomimo dużego rozrzutu wiekowego ekipy - od 13 do 55 lat :). Robimy przystanki na jedzenie i picie a pić się chce bo gorąc okrutny a sprzęt ciężki :)
Co chwilę mijamy piękne widoczki a las po bokach zmienia swoje oblicze z każdym zdobytym metrem.
Na siódmym kilometrze łapie nas deszcz ale mimo tego, że jesteśmy przemoknięci wcale nie przeszkadza. Wręcz odwrotnie, przy tej temperaturze pomaga złapać właściwy rytm. Grupka zostaje lekko z tyłu.
Po kilometrze czyli mniej więcej 15 minutach przestaje padać ale przyjemna atmosfera pozostaje i niedługo dojeżdżam do szczytu. Czekam na resztę i podjeżdżamy do schroniska coś zjeść.
W Środku całkiem elegancko, zupełnie jak w "niskopiennych" knajpach a jedzenie dobre i jak na tą wysokość tanie :)
Po godzinnym odpoczynku ruszamy na zjazd po przeciwnej stronie, szlakiem, zresztą pieszym. Większy skok się przydaje bo trochę kamyków i korzeni na trasie się znalazło :)
W połowie zjazdu miałem przygodę i przyglebiłem. Trochę przesadziłem z prędkością i o mało nie wbiłem się w drzewo. Skończyło się na skrzywionej kierownicy i obtartej łopatce. 
Chwilę potem dojechała Aga ze snejkiem w obu kołach. Kamienie miały dla każdego jakąś niespodziankę ;)
Przerwa na zrobienie gum i w drogę, lecim dalej. 
Ok 100 m od asfaltu na czymś przecinam tylną oponę, Nawet mleko nie jest w stanie uszczelnić 6 milimetrowego cięcia.
Przystanek z musu. Nie chce mi się drałować w spd 6 km więc Paweł zostaje oddelegowany do misji "samochód".
Pakowanko i powrót do Wrocławia. Jutro Mieroszów, trylogii część ostatnia. Niestety.


Šerák, planujemy traskę © MKTB


Ten szczyt to cel na dziś © MKTB


Šerák, podjazd, 4 kilometr © MKTB


Šerák, podjazd © MKTB


Šerák, połowa podjazdu.. no może 2/3 © MKTB


Šerák, podjazd © MKTB


Šerák, Na szczycie © MKTB


Widok z Šeráku © MKTB


Aga na zjeździe © MKTB


Šerák... i po Šeráku © MKTB

Rychlebskie Ścieżki

Sobota, 5 lipca 2014 | Komentarze 0

Wreszcie spełniło się moje marzenie :)
Razem z wrocławską częścią rodziny wybraliśmy się na słynne traile. Na miejscu złożyliśmy sprzęty, wykupiliśmy dobrowolną opłatę i w trasę.
Pierwsze 6,5 km to podjazd, prawie 470 m w górę. Początkowo naturalny, przez las, polami i szutrami a od 4 km częściowo "sztuczny", bardziej kręty z wieloma przejazdami po kładkach i głazach.
Jeszcze kawałek i rozjazd: zielony szlak do ścieżki Super Flow i czarny na szlak Wales. Paweł i ja pojechaliśmy na Walesa a reszta rodziny skrótem.
Wales jest świetny, techniczny, w dużej części po dużych kamieniach ale w sumie wolny.
Po kilku minutach spotkaliśmy się przed wjazdem na flow.
tak, to jest to ! Sama przyjemność. Płyniesz, jak chcesz to skaczesz jak nie to nie. Chopki, dropy, bandy, jest wszystko co trzeba. Niektóre fragmenty powtarzamy dla przyjemności :)
Niestety wszystko co przyjemne kiedyś się kończy. Zjeżdżamy do bazy i lecimy szukać noclegu. Po krótkiej wycieczce po Černéj Vodě znajdujemy kwaterę. Wracamy na szlak a reszta rodziny wprowadza się do nowego domu ;)
Robimy z Pawłem drugą pętlę, podjazd ten sam ale reszta to już inne szlaki. Najpierw Biskupsky, naturalny w lesie, następnie Velryba, po dużych kamlotach, potem Tajemny i Maramorowy, podobne do Walesa ale płynniejsze i szybsze i na koniec Sjezdy, najszybszy i najpłynniejszy z niedużymi dropami, sama przyjemność :)
Czas na prysznic, kolację i piwko, jutro następny, ciekawy dzień :)


Rychlebskie ścieżki, całą kamandą :) © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Trail Dr. Wiessnera © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Trail Dr. Wiessnera © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Trail Dr. Wiessnera © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Trail Dr. Wiessnera © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Trail Dr. Wiessnera © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Trail Dr. Wiessnera © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Trail Dr. Wiessnera © MKTB

Rychlebskie ścieżki, Super Flow © MKTB

Majówka z braciszkiem

Czwartek, 1 maja 2014 | Komentarze 0

Krótko ale przyjemnie.
Braciszek jeździł a ja czaskałem zdjęcia.
 

No to zaczynamy © MKTB

Regulacja dampingu :) © MKTB

I znowu singielek © MKTB

Wedle wąwozu ;) © MKTB

Przez kładeczkę © MKTB

Dębowy dąb © MKTB

Taka sobie kładka © MKTB

Wiosna zimą w zagajniku

Środa, 27 listopada 2013 | Komentarze 0

Zagajnik, 27.11.2013 from Krzysztof Mela on Vimeo.